به نام خداوند جان و خرد

خانواده درمانی

خانواده‌ درمانی حوزه‌ای رسمی و یکی از انواع روان‌درمانی‌ها در روانشناسی‌ بالینی است. هم روان‌درمانى فردى و هم خانوادگی به دنبال ارائه رويكردى براى درمان و راهى براى فهم رفتار انسان هستند. خانواده‌درمانگرها اعتقاد دارند كه نيروهاى مسلط در زندگى بيرون از ما جاى دارند؛ در خانواده.
درمان مبتنى بر اين چارچوب متمرکز بر تغيير «سازمان خانواده» است. وقتى سازمان خانواده تغيير داده شد، زندگى همه اعضاى خانواده به همين ترتيب تغيير مى‌كند. خانواده درمانى در همه خانواده ايجاد تغيير مى‌كند؛ بنابراين چون هر عضو خانواده تغيير مى‌كند و به اِعمال تغيير مستمر روى یکدیگر ادامه مى‌دهند، بهبود و دوام پيدا مى‌كند.
تقريباً هر مشكل انسانى را مى‌توان هم به صورت فردى و هم به صورت خانوادگى درمان كرد. اما برخى مشكلات خاص مستلزم رويكرد خانواده‌درمانى هستند. از اين ميان مى‌توان به مشكلات كودكان و نوجوانان، مشكلات ازدواج و روابط زناشويى، اختلافات مزمن خانوادگى و علایم روانشناختی و آشفتگی‌هایی كه در يك فرد همزمان با يك تغيير عمده در خانواده روى مى‌دهند، اشاره كرد.
خانواده‌درمانى تاريخى كوتاه اما گذشته‌ای بلند دارد. روانپزشکان در بيمارستان به اين نكته رسيدند كه غالباً وقتى بيماران بهبود مى‌يابند، عضو ديگرى در خانواده حالش بد مى‌شود. بنابراين روشن شد كه تغيير در هر فرد، كل سازمان خانواده را تغيير مى‌دهد. سرانجام آشكار شد كه تغيير در خانواده شايد مؤثرترين راه براى تغيير فرد باشد. در ابتدا خانواده‌درمانى روشى بهتر براى كمك به بيمار در نظر گرفته می‌شد. ولى بعدها راهى شد براى برآوردن نيازهاى كل خانواده.
خانواده زمینه مشكلات انسان است و مانند تمام گروه‌هاى انسانى داراى خصوصيات مختص به خود است. بنابراین خانواده‌درمانی بالینی به عنوان حوزه‌ای در روان‌درمانی شامل رویکردهای متنوعی مانند روان‌تحلیلی، شناختی-رفتاری، درمان سیستمی، طرحواره‌درمانی، روانپویشی، درمان متمرکز بر هیجان، رویکرد دلبستگی و همچنین رویکردهای التقاطی (تلفیقی از رویکردهای مختلف) است.